ICD-10 ya da ICPC-2-R kodlama sistemlerinin kullanılmasının birinci basamakta hizmet planlamasi üzerine etkisi

Öz

Amaç: Sağlık alanında kodlama sistemleri, bütçeleme, klinik araştırma, eğitim, finansal analiz, pazarlama, hasta bakımı, kalite ve risk yönetimi, istatistik, strateji geliştirme gibi birçok alanda, uygun bir veri tabanı oluşturmak için kullanılır. Çalışmamızda, aile hekimliği polikliniklerine başvuran hastaların geliş nedenlerine göre verilen ICD-10 ve ICPC-2-R tanı kodlarını karşılaştırmak ve aradaki farklılıkların hizmet planlaması üzerine etkilerini tartışmak amaçlanmıştır.

Yöntem: Çalışmaya Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Aile Hekimliği polikliniklerine başvuran toplam 3172 (2146 kadın (%67,7) ve 1026 erkek (% 32,3) hastaya ait veri kaydı dahil edilmiştir. Hastaların sosyodemografik özellikleri, geliş nedenleri, ICD-10 ve ICPC-2-R tanı kodları karşılaştırılarak analiz edilmiştir.

Bulgular: Çalışmamızda hastaların 713’üne (%22,48) ICD-10 tanısı olarak kronik bir hastalık olan I10 (Esansiyel hipertansiyon) tanısı girilmişti. Ancak bunların %91,02’si ilaç yazdırmak (n=649); %7,85”i ise (n=56) kan tetkiki yaptırmak ya da kan sonuçlarını danışmak için başvurmuştu. Akut hastalık tanıları değerlendirildiğinde en sık konulan ICD-10 tanısı J06.9 (Akut üst solunum yolu enfeksiyonu) tanı koduydu. Bu hastaların geliş nedenleri sırasıyla öksürük, boğaz ağrısı ve soğuk algınlığı olarak saptandı ve hastaların hepsine ICPC-2-R tanı kodu olarak R74 (Akut üst solunum yolu enfeksiyonu) tanısı konuldu.

Sonuç: Hastaların aile hekimliği polikliniklerine çok çeşitli semptom, şikayet ve isteklerle başvurabildiği görülmektedir. Akut hastalıkların şikayet veya semptomları ile ilgili poliklinik başvurularında her iki sınıflandırma sistemi uyumludur. Ancak, kronik hastalıklar için, kontrol, ilaç isteği, sosyal istekler gibi poliklinik başvurularında, ICPC-2-R sınıflandırma sistemi uyumluyken, ICD-10 uyumsuzdur.