Aile hekimlerinin sigara bağımlılığı tedavisi konusundaki bilgi, tutum ve uygulamaları

Öz

Amaç: Çalışmamızın amacı aile hekimlerinin sigara bırakma tedavi ve teknikleri konusunda bilgi, tutum ve uygulamalarını belirlemektir. Gereç ve yöntem: Kahramanmaraş il merkezinde görev yapan 154 aile hekiminden 123’üne ulaşıldı. Katılımcılara aydınlatılmış onamları alınarak, sosyodemografik özellikleri, sigara bırakma konusundaki bilgi, tutum ve uygulamalarını sorgulayan standart anket uygulandı. Aile hekimlerine sigara bırakma teknik ve tedavilerine yönelik sorulan 14 soru için her bir soruya bir puan verilerek bilgi puanı elde edildi.

Bulgular: Çalışmaya katılan hekimlerin 92’si (%74,8) erkek, 31’i (%25,2) kadın ve yaş ortalaması ise 39,9± 6,5 (22-66) idi. Hekimlerin görev yaptığı süre ortalaması 14,5±6,4 (2-39) yıl olarak bulundu. Katılımcıların 30’u (%24,4) sigara kullandığını, 67’si (%54,5) sigarayı bıraktığını belirtti. Sigara bıraktırma yöntemleri hakkında katılımcıların 104’ünün (%85,2) hiçbir eğitim almadıkları belirlendi. Hekimlerin 65’i (%53,3) sigara bıraktırma teknikleri hakkında eğitim almak istediklerini, 95’i (%79,8) ise hekimlerin sigara bağımlılığı ile mücadelede aktif rol oynaması gerektiğini belirtti. Hekimlerin sigara bıraktırma tedavi ve teknikleri konusunda bilgi düzeyi skoru ortalaması 8,9± 3,0 (0-14) puan olarak tespit edildi.

Sonuç: Aile hekimleri sigara ile mücadelede gerektiği gibi yer almamaktadırlar. Aile hekimlerinin sigara bırakma tedavisi konusunda bilgi düzeyleri yetersizdir. Sigaranın zararları ve bırakma konusunda özel bir eğitim almamışlardır.